سيد جمال الدين حجازى‏
اين ماجرا مربوط به شخصى است كه «حسن عراقى» نام داشت. او در زهد و معنويت به جايى رسيد كه همرديف بزرگان عصر خويش قرار گرفت و از جهت عبادت و معرفت و نيل به مقامات معنوى و كمالات روحى نامور گرديد، وى حدود يكصد و سى سال در اين جهان زيست و در مصر مدفون گرديد.

... يكى دو روزى مى شود كه شاخه هاى گل محمدى توى گلدون شيشه اى روى ميزم را تماشا مى كنم و هر لحظه رنگى از شكفتن غنچه هاى بسته آنها را آرام آرام و يكى يكى باز مى شوند و خنده زندگى سر مى دهند.

خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده اند، واده داد كه آنها را در زمين جانشين مى كند. همچنانكه پيشينيان آنها را جانشين كرد و دينى را كه براى آنها پسنديده است، استوار مى سازد و ترسشان را به امنيت تبديل مى كند. آنها تنها مرا عبادت مى كنند و براى من هيچ شريكى قرار نمى دهند و كسانى كه بعد از اين كافر شوند، از فاسقان هستند.

بررسی آغاز سیر کاهش تعداد تولدها در ایران
در حالی که بیش از چهار سال از  ابلاغ سیاست های کلی جمعیت توسط مقام معظم رهبری(مدظله‎العالی) می گذرد که با گذشت ۷ سال از انذارهای معظم له، نه تنها مجلس و دولت محترم هیچ اقدامی برای بهبود محسوس شرایط نگران کننده تحولات جمعیت کشور انجام نداده‌اند، بلکه قویا می توان مدعی گشت، دولت در مسیر مخالفت با سیاست های کلی جمعیت در نظام اسلامی، به گونه ای کاملا هدفمند اقدام به آمارسازی های غیر علمی و شعارهای ژورنالیستی عاری از اقدام می نماید.

اسماعيل شفيعى سروستانى
بيش از چهارصدسال از بسط تفكر، فرهنگ و به تبع آنها مدنيت مغرب زمين مى گذرد. مدنيتى كه بر مبناى تفكر انسان مدار (امانيسم)، جلوات مختلف نفس اماره انسان را متجلى ساخته و همان را هم ملاك و معيار ارزش گذارى و سنجش همه امور عالم و آدم مى داند. ضمن آنكه، فرهنگ حاكم بر آن، بسيارى از ارزشهاى دينى و اخلاقيات مذهبى را تحت الشعاع قرار داده است.

در محضر آيت الله محمّدعلى گرامى‏
قطعا آمادگى مردم دخيل است. بايد پيش از هر چيز يك پذيرش عمومى مهيا باشد. عدالت آن بزرگوار، چيزى نيست كه حتى گروههايى از خواص مردم تحمل آن را داشته باشند. اين ماجرا در تاريخ تكرار شده است. در زمان حكومت حضرت على (ع) بسيارى از نزديكان امام از عدالت آن حضرت به سمت معاويه فرارى شدند. در روايت است كه وقتى حضرت ظهور مى كند، خداوند دست ايشان را بر سر مردم مى گذارد و عقول آنها را به كمال مى رساند.

ولادت او در روز آدينه بود، هشت شب گذشته بود از ربيع الاخر سال 232 ق، لقبش هادى، زكى، سراج و عسكرى بود. نام مادرش حديث، غزال و سوسن بود و فرزندانش خلف قائم، مهدى (ع) بود، موسى، جعفر، ابراهيم، فاطمه، عايشه و دلاله بودند و شيخ المفيد؛ مى گويد: ما او را به جز قائم فرزندى ديگر نمى دانيم. بدرستى كه كريمترين و سخى ترين مردم عصر خود بود و در روايات است

آنگاه كه گردآمدگان در غدير خم، چشم بر دهان محمد مصطفى 6 دوختند تا در جمع يكصدوبيست هزار نفرى خود، سخنانش را بشنوند. نبى اكرم (ص) پس از حمد و ثناى خداوند و دعوت مردم به سوى خاندان گرامى نبوت و چنگ زدن به ريسمان ولايت على بن ابيطالب (ع) فرمودند:
«اى گروه مردمان!...

پايان روز عاشورا، سرآغاز حضور هنرمندانه و باشكوه يگانه زنى است كه گوييا همه صحنه عاشورا براى نقش آفرينى او فراهم آمده بود. چنانست كه الگوى ازلى و نمونه ابدى ساخته شده در ظهر عاشورا بى حضور زينب (س) ناقص مى ماند، بدان سان كه بى نقش آفرينى او، داستان كربلا بى سرانجام رها مى شد. آغاز حضور زينب (س)، پايان نبرد حسين (ع) است، پايان هنگامه رويارويى مردى با مرگ سرخ تا از پس آن آدابى سر بر آورد و سنتى آغاز شود كه تماميت آن را زينب (س) عهده دار است.

آيت الله العظمى وحيدخراسانى
وَ ما كانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ. 1
نبايد مؤمنان همگى بيرون رفته و رسول را تنها بگذارند بلكه چرا از هر طائفه اى گروهى براى جنگ و گروهى نزد رسول براى آموختن علم مهيا نباشند؟ تا آن علمى كه آموخته اند به قوم خود بياموزند كه قومشان هم شايد خداترس شده و از نافرمانى حذر كنند.